Rusya’nın eski istihbarat şefi Nikolay Patruşev, temmuz ayı sonlarında resmi devlet gazetesi Rossiyskaya Gazeta’ya verdiği röportajda çok sayıda asılsız ve yanıltıcı yorumda bulundu.

Patruşev, Ukrayna’daki savaş için Kremlin’in uzun zamandır çürütülmüş gerekçesini tekrarlayarak sözlerine başladı. Buna göre Ukrayna hükümeti, “gayri meşru” bir başkan tarafından yönetilen “neo-Nazi bir rejim”dir.

Patruşev daha sonra Azak Denizi’ni “Rusya’nın iç suları” olarak adlandırarak, ne Ukrayna’nın ne de başka herhangi bir ülkenin Moskova’nın izni olmadan bu denizde seyredemeyeceğini söyledi.

Ukrayna ve Rusya sınırında bulunan, Kerç Boğazı ile Karadeniz’e bağlanan dünyanın en sığ denizi olan Azak Denizi, 2003 yılında Rusya ile Ukrayna arasında onaylanan bir anlaşmayla yönetilen bir iç su kütlesidir. Rusya, Kırım Yarımadası’nı yasadışı olarak ilhak ettikten ve Ukrayna’nın kıyı bölgelerini işgal ettikten sonra Kerç Boğazı ve Azak Denizi üzerinde mülkiyet iddiasında bulunmuştur.

Hiçbir uluslararası kuruluş Rusya’nın işgal altındaki topraklar üzerindeki iddialarını tanımıyor.

ABD ve diğer ülkeler Moskova’nın saldırganlığını kınıyor ve Rusya’nın Ukrayna’daki askerlerini çekmesini talep ediyor.

Patruşev daha sonra ABD başkanlık seçimlerine ilişkin değerlendirmelerde bulunarak, Moskova’nın diğer ülkelerin siyasi hayatına müdahale etmediğini söyledi.

“Amerika Birleşik Devletleri’ndeki başkanlık seçimleri Amerika Birleşik Devletleri’nin iç meselesidir. … Rusya diğer devletlerin iç siyasi hayatına karışmaz.”

Bu yanlış.

Yabancı ulusların iç siyasi işlerine müdahale, Rusya’nın dış politikasının köklü bir parçasıdır. Etkisini yansıtmak için Moskova, kötü niyetli karma stratejiler ve birçok durumda savaş kullanarak, alışılmış bir şekilde diplomasiden öteye geçer.

Rusya’nın yabancı ülkelerin işlerine karıştığı yönündeki geniş çapta bildirilen, kapsamlı bir şekilde belgelenen örneklerden birkaçı şunlardır:

• Rusya’nın Batı yanlısı hükümetinin demokratik gidişatını değiştirmek için on yıllardır hibrit savaş taktikleri kullandığı Gürcistan’da.

• Moskova’nın Kişinev karşıtı duyguları beslediği ve Transdinyester ve Gagavuzya’da Rusya yanlısı temsilciliğini sürdürdüğü Moldova’da.

• Rusya’nın 2022’deki Ukrayna işgali, kamuoyunu yönlendirmek için propaganda amaçlı çabalar, bilgisayar korsanlığı ve 2014’te Kırım’ın gizlice ilhakı yoluyla Kremlin kontrolündeki liderliği iktidara getirmek için on yıllardır süren karma bir kampanyanın ardından gerçekleşti.

• Rusya’nın, altyapıya yönelik fiziksel saldırılar ve suikastlar eşliğinde dezenformasyon kampanyaları düzenleyerek kamu liderliğine olan güveni sabote etme çabalarının bir parçası olarak aşırı sağcı gruplara ve partilere fon sağladığı Avrupa’da.

• Rusya’nın diplomasi, yasadışı finans, dezenformasyon ve devlet tarafından finanse edilen özel orduyu kullanarak yaygın vahşetler gerçekleştirdiği ve doğal kaynakları gasp ettiği Afrika’da.

• Kremlin’in alışkanlık haline getirdiği Amerikan yaşam tarzını ve demokratik değerleri baltalamaya çalıştığı Amerika Birleşik Devletleri’nde. Rusya’nın ABD’deki kampanyaları arasında, genellikle Rusya’nın askeri istihbaratının aktif hizmet üyeleri tarafından gerçekleştirilen kritik altyapıyı sabote etmeyi amaçlayan bilgisayar korsanlığı saldırıları yer alıyor. Rusya, tartışmalı konularda toplumsal ayrışmayı istismar etme ve Amerikan seçmenleri arasında güvensizlik yaratma çabalarının bir parçası olarak 2016, 2020 ve 2024 seçimlerini sosyoekonomik konularla ilgili propaganda ve yanlış bilgilendirme ile hedef aldı.

2024’te Rusya’nın müdahale taktikleri daha karmaşık hale geldi ve sahte sosyal medya hesaplarını işletmek için yapay zekanın kullanılması, döngünün hızlandırılması, maliyetin azaltılması ve Rusya’nın propaganda ve dezenformasyonu artırma ve yayma yeteneğinin sınırlarının kaldırılması gibi konularla ilgilendi. Rus devlet kurumları, Kremlin’in düşman olarak gördüğü hükümetleri itibarsızlaştırmak için tasarlanmış inandırıcı video sahtekarlıkları oluşturmak için yapay zeka kullanan birden fazla kampanyaya dahil oldu.