Hong Kong ve ötesi, 27 Haziran’da M+’da “IM Pei” olarak bilinen mimar Ieoh Ming Pei’ye (1917-2019) adanmış serginin açılışında bir araya gelmiş gibiydi. Üç yıl önce açılışı yapılan ve anakarada bulunan bir bölge olan Kowloon’un güneybatı ucunda yer alan bu sanat müzesinde, bu akşam Çin anakarasından, ABD’den ve Japonya’dan mimarlar, Avrupalı ​​müze müdürleri, bankacılar, sanat koleksiyoncuları, her kesimden diplomatlar ve gazeteciler gibi isimlerle karşılaşabilirdiniz.

Gazeteciler, 26 Haziran 2024’te Hong Kong’daki M+’da Ieoh Ming Pei’nin retrospektifi olan ‘IM Pei: Life Is Architecture’ın ön gösterimine katıldı. PETER PARKS/AFP

Bu, bu kuruluşun gişe rekorları kıran sergilerinin lansmanında karşılamaya alışkın olduğu sofistike bir kalabalıktı, ancak yine de mimari sergiler için genellikle daha mütevazı olan izleyici kitlesiyle tezat oluşturuyordu. Bu, katılım açısından iyiye işaretti: Hong Kong müzesi, bu sergi için kendisine minimum 330.000 ziyaretçi hedefi koydu.

“IM Pei: Life Is Architecture”, kariyeri 1980’lerde zirveye ulaşan bu Çinli-Amerikalının çalışmalarının ilk büyük retrospektifidir. Sergi, öncelikle uzman olmayan bir izleyici kitlesine yöneliktir: Disiplinin korkutucu doğasını hafifletmek için açıkça tasarlanmış görsel ve eğlenceli bir sahnelemede, mimarlık ve şehir planlaması kültürel ve sosyal bir açıdan ele alınır. Bunlar, ilk yıldız mimarlardan biri olan ve 1983’te Pritzker Ödülü’ne layık görülen adamın yaşamı ve kişiliğiyle gerilim içindedir. Modeller ve çalışma belgeleri, daha büyük bir mimari çizimler, kurgusal filmlerden ve TV haber filmlerinden alıntılar, genişletilmiş basın kupürleri ve daha fazlasının bir parçasıdır.

En çarpıcı olanı, uluslararası bir firmanın başkanı olarak statüsünün, yaratıcı süreçten nispeten uzak olması nedeniyle, yavaş yavaş radardan düşmesine neden olan bu mimarın çalışmalarının muazzam çeşitliliğidir. Projeleri arasında çok sayıda kurumsal bina (Mesa Laboratuvarı, Boulder, Colorado, ABD, 1967; Dallas Belediye Binası, Teksas, 1977; Ulusal Sanat Galerisi Doğu Binası, Washington, 1978; Kennedy Kütüphanesi, Boston, Massachusetts, 1979; Louvre Piramidi, Paris, 1989; Miho Müzesi, Shiga Eyaleti, Japonya, 1997; İslam Sanatları Müzesi, Doha, Katar, 2008) ve ayrıca konut projeleri, alışveriş merkezleri ve ofis kuleleri yer almaktadır.

Geri kazanılan topraklar

Hong Kong, Pei’nin restorasyonu için ideal bir yerdi. Klimalı alışveriş merkezlerinin kamusal alanlar olarak hizmet verdiği bu eski İngiliz kolonisinde, doğal manzaraya gurur veren bir yaklaşımın faydaları – kamusal sanatla ilişkinin ve iç ve dış arasındaki bağlantıların bir tür kentsel ruha tanıklık ettiği en kurumsal projeler için bile – şüphesiz başka yerlerde olduğundan daha belirgindir.

Bu makalenin %73,74’ünü okumanız gerekiyor. Gerisi yalnızca aboneler içindir.